Capitulo 1

Wcześniej 

 - Luna
- Królu Pawiu, co tu robisz ? Myślałam że już odszedłeś 
- Tak, już wyjeżdżałem. Ale nie mogłem wyjechać bez pożegnania z Kelnereczką. Dobrze, sądzę, że mam coś dla Kelnereczki. Przyszedłem aby ci oddać naszyjnik
- Matteo, naprawdę nie mogę w to uwierzyć. Za każdym razem, kiedy potrzebowałam pomocy, byłeś tam, aby mi pomóc. Nie chciałam, abyś odszedł bez powiedzenia ci, że ...

- Powiedzenia czego?
- Matteo, nie chcę cie stracić 
- Ja też nie chcę cie stracić, Luna. Pojawiłaś się w moim życiu jak huragan i wszystko zmieniłaś. Jesteś Luna, a błyszczysz jak słońce 
- Jeśli podążasz za głosem serca, wszystko rozświetlasz. Wiesz co? Kiedy jesteśmy
razem, czuję się jakby spadały na nas gwiazdy. Bardzo kocham cię Matteo. 
Żadna odległość tego nie zmieni
- Będę tęsknić Kelnereczko 
- Ja za tobą też, Królu Pawiu
I wtedy pocałowaliśmy się po raz 2.

 Trochę później  

Minął tydzień od wyjazd u Matteo. 

Nadal wspominam naszą ostatnią rozmowę. Ten pocałunek był, cudowny.
Zachód słońca, panoram całego Buenos Aires. A jednak musiał, wyjechać.

Tak bardzo za nim tęsknię. Jadę do rezydencji, gdy nagle czuje popchniecie, 

pisk samochodu i ciemność. 

 Jeszcze trochę później 

W pierwszej chwili blask jednej z lamp wiszących pod sufitem,

 kompletnie mnie oślepia, a ja nawet nie wiem gdzie jestem. Salę wypełnia jedynie pisk jakiejś maszyny. 

A więc szpital. Przypominam sobie ostatnie zdarzenie. Powoli patrzę na osoby zgromadzone przy mnie. Ku mojemu zaskoczeniu są nie tylko moi rodzice ale również Amabr i pani Sharon. 

- Luna obudziłaś się  

- Co się stało ? 

- Ktoś cię pchnoł na jezdnie i potrąciło cię auto 

- Ambar co tutaj robisz?  

- Może ja ci odpowiem So... znaczy Luna 

- Niezrozumienie  

- Kochanie wiesz że jesteś adoptowana? 

- Tak 

- Pani Sharon i Ambar ....

 - Twoja opiekunka chce ci powiedzieć że jesteśmy twoją prawdziwą rodziną  

- Nadal nie rozumiem 

- Jestem twoją ciotką a, Ambar jest twoją kuzynką 

- A moi prawdziwi rodzice? 

 - Oni zginęli w pożaże który był 12 lat temu 

- Ona była podobna do pani ? 

- Ciociu. I tak

- Teraz to wszystko ma sens 

- Nie zrozumiem cie  

-Czasami miałam sny (...) I to wszytko  

- Bardzo cieszę się że Cię odnalazłam. Ambar chodź pójdziemy spytać się lekarza czy wszytko dobrze 

- Dobrze. Pa Luna  

-Pa 

- Skarbie ... 

- Nie mówcie tak do mnie   

-Co się stało ?

 - Co ?! Wiedzieliście o tym i nic nie powiedzieliście   

- Dla twojego dobra  

- Nie dajcie mi spokój   

Teraźniejszość

 Po tym wszystkim postanowiłam wyjechać.

 Nie chciałam i nie chce ich znać. Płakałam przyznam się ale za ciocią, Ambar i przyjaciółmi. 

Jeszcze dostałam zakaz jazdy na wrotkach. Minęło 2 lata. 

Wiem że Matteo wrócił do Argentyny. Ja za to jestem w Hiszpanii.

Zrobiłam karierę jako piosenkarka. Nie jestem może jakoś bardzo znana ale wiem 

od Niny że Buenos Aires czeka na mnie.  Mam kontakt ze wszystkimi. 

Jest nowa para Ambar i Simon. Kto by się spodziewał ? 

Tęsknię za nimi ale najbardziej za Matteo. Nadal myślę o nim i kocham 

go całym serce

Od miesiąca wraz z blondynką planujemy mój powrót do Argentyny. 

Chce zrobić niespodziankę cioci Sharon i przyjaciołom w Jam&Roller. W końcu do nich wrócę.  

- Argentyno wracam do ciebie - szepcze cicho.


*********************************************************************************

Hello 😊
Rozdział trochę inny :)
Kolejny rozdział nie wiem kiedy :\
Zalałam klawiaturę i będę mieć go dopiero po świętach lub po nowym roku :<
Buziaki Ani :* <3